طرح ترمیم ایمپلنت دندان برای فک های بی دندان

درمان فک‌های بی‌دندان چالشی دشوار است که نیازمند تشخیص دقیق و برنامه‌ریزی درمانی برای دستیابی به نتیجه زیبایی شناختی و عملکردی است.این بیماران، به ویژه فک پایین کاملاً بی دندانی، از عملکرد ضعیف و در نتیجه عدم اعتماد به نفس رنج می برند که اغلب به آنها "فلج دندان" می گویند.گزینه های درمانی برای فک بی دندانی در جدول 1 ذکر شده است و می تواند ماهیت آن متحرک یا ثابت باشد.آنها از پروتزهای متحرک تا پروتزهای نگهدارنده ایمپلنت و پروتزهای کاملاً ثابت با پشتیبانی از ایمپلنت (شکل‌های 1-6) را شامل می‌شوند.اینها معمولاً توسط چندین ایمپلنت (معمولاً 2-8 ایمپلنت) حفظ یا پشتیبانی می شوند.عوامل تشخیصی برنامه ریزی درمان شامل ارزیابی یافته های تشخیصی، علائم و شکایات بیمار برای برآورده کردن انتظارات عملکردی و زیبایی شناختی بیمار است.عوامل زیر باید در نظر گرفته شود (جیوراج و همکاران): عوامل خارج دهانی • حمایت از صورت و لب: حمایت از لب و صورت توسط شکل برجستگی آلوئولی و خطوط تاج گردنی دندان های قدامی ایجاد می شود.می توان از یک ابزار تشخیصی برای ارزیابی با/بدون دندان مصنوعی فک بالا در محل استفاده کرد (شکل 7).این کار برای تعیین اینکه آیا فلنج باکال یک پروتز متحرک ممکن است برای حمایت از لب/صورت نیاز باشد یا خیر انجام می شود.در مواردی که نیاز به تهیه فلنج وجود دارد، این کار باید با یک پروتز متحرک انجام شود که به بیماران امکان می‌دهد دستگاه را جدا کرده و تمیز کنند، یا در غیر این صورت، اگر پروتز ثابت درخواست شود، بیمار نیاز به انجام کارهای گسترده دارد. روش های پیونددر شکل 8، به پل ثابت ایمپلنت که توسط پزشک قبلی بیمار با فلنج بزرگی که لب را پشتیبانی می کرد، ساخته شده بود، توجه کنید، با این حال، هیچ ناحیه قابل دسترسی برای تمیز کردن با گیر افتادن مواد غذایی بعدی در زیر پل نداشت.